Sommige mensen hebben de mazzel aan de kont hangen. Ik ben zo iemand.
Ik doe het leukste werk wat er bestaat: ik schrijf met groot plezier boeken, ik heb vrienden die mijn versies lezen en me behoeden voor blunders, ik heb een uitgever die mijn boeken wil uitgeven, ik heb een fantastische fotograaf als buurman die auteursfoto’s van me maakt en alsof dat allemaal al niet mooi genoeg is, vond ik dankzij dat vermaledijde Facebook, een oude schoolvriend terug.
Toon Agterberg en ik zaten veertig jaar geleden op de Akademie voor Expressie en daarna verloren we elkaar uit het oog. Maar op Facebook ontdekte ik zijn ongeëvenaarde verzameling foto’s en zag een aantal verschrikkelijke mooie projecten van hem. Hij bleek nog altijd die superactieve ADHDer, die tegenwoordig lesgeeft op de Amsterdamse Amfi, die rijdende restaurantwagens bouwt, Parade-decors in elkaar zet en van eendenkooien lampenkappen maakt.
Toen ik een eind op dreef was met De Voddenkoningin zocht ik hem op in zijn overvolle jongenswerkplaats aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Ik vertelde een aantal van mijn voddenverhalen en hij kreeg zin om iets te maken dat geïnspireerd was op het Theatre de la Modeverhaal. Maanden lang werkte hij aan een sprookjesachtige koffer met vijftig gipsen kopjes, waarmee ik met mijn boeken de boer op kan gaan. En alsof dat niet genoeg was vond hij zijn oude vriend Sam Tjioe, fotograaf en filmer, bereid om een boektrailertje te maken. Want een boek in de wereld brengen, dat doen we toch het liefst op zo veel mogelijk manieren.
En nu, op 17 augustus 2015, de dag dat het boek in de winkel ligt, is alles af. Morgen haal ik de koffer op, vanmiddag stuurde Sam me het trailertje: alles is klaar om De Voddenkoningin de wereld in te sturen.
Het kan beginnen, het Voddencircus en ik ben een mazzelaar, dat ik zo omringd ben door vrienden die bereid zijn om hun vakmanschap, hun tijd, hun creativiteit te gebruiken om te helpen het boek zo goed mogelijk op weg te sturen! Klik hier om het filmpje te bekijken>