Boekhandel Stevens, Hoofddorp:
@SaskiaGold ik lees het nu. Geniet er ontzettend van. Wat kun je heerlijk schrijven en wat een Prachtverhaal! En met +- 20 vintagejurken ind de kast vind ik het onderwerp nog iets mooier dan gemiddeld.
Afghanistan: Marja Pruis slaat weer eens een spijker op een kop. Waar blijven de wereldwijde verontwaardiging, de massademonstraties, de politieke protesten tegen het monddood maken van vrouwen?Je moet je uitspreken – De Groene Amsterdammer
We zijn weer terug bij af. De vrouw als broedmachine. We worden geregeerd door een stelletje achterlijke en verachtelijke volksmenners en christelijke regeneraten. Het wordt tijd voor een wereldwijd matriarchaat. 2000 jaar paternalisme is te veel!!#pieteromtzigt, #hjschoolezing
Love this Coldplay track dedicated to the Iranian women’s fight against the regime. I hope gobal artists start featuring the struggles of Afghan women in their music too.
Translated
Wim Geurts
Dag Saskia,
Afgelopen week jouw boek ‘Verplicht gelukkig’ gelezen.
Het is ongelofelijk hoe ieder verhaal weer zo uniek is.
Heerlijk voor de tent en heel lang bij een ondergaande zon. Als vader van 4 volwassen kinderen heb ik regelmatig een traan gelaten omdat je de vinger zo eerlijk op de zere plek hebt weten te leggen. Nee, ik heb geen oorlogsverleden (1954) en ook geen Joods bloed; toch is mijn vader ook behoorlijk beschadigd geweest door de oorlog en dat herken ik zo goed in jouw boek. Je schroomt niet om het intiemste te benoemen teneinde de zoektocht naar jezelf af te maken. Je hebt mij diep naar binnen laten kijken bij mijzelf en ik kom zowaar trekken van jouw vader tegen in mijn eigen leven. Jouw openingszin met alles wat niet mocht van jouw vader was een scherp operatiemesje waardoor je gelijk binnen was. Dank voor jouw ontwapenende en ogenschijnlijk eenvoudige manier van het beschrijven van jouw leven. Ik ben een stuk rijker na het lezen van jouw boek.
Leo Waterman
Beste Saskia,
Wat knap geschreven over een zo moeilijk onderwerp! onze vaders moeten elkaar gekend hebben: mijn – Joodse – vader was de KNO-arts dr. M.L.Waterman die o.a.de poli spraakgebreken deed in het W.G.
Zijn loopbaan was hij begonnen bij Laqueur,zoals ik al eerder schreef.
Ik heb wel eens overwogen aan een biografie over mijn verzetsmoeder Lau Mazirel te beginnen maar het bleek veel te belastend. Heel indrukwekkend dat je hebt volgehouden en mooi dat je zo een succes hebt!
Els Hoyng
Beste Saskia,Ik wil je graag feliciteren met het prachtige boek dat je hebt geschreven.Het is heel mooi opgebouwd,stap voor stap word je er in gezogen en dan laat het je niet meer los. Wat onvoorstelbaar is, heb je heel concreet weten te maken.Ontroerend, maar nergens sentimenteel.Als zijnde van dezelfde generatie heeft het mij ook weer meer begrip gegeven voor mijn eigen vader.
Bedankt en groet.Els Hoyng
Saskia
Beste Els,
Hartelijk dank voor enthousiaste reactie. Ik ben blij dat het boek je geraakt heeft en het is mooi te horen, hoe het verhaal over mijn vader begrip oproept voor meerdere vaders. Voor mij gold dat het schrijven van het boek niet alleen de compassie voor mijn vader groeide, maar ook die voor mezelf als kind. Ik hoop van harte, dat ook dat voor jou geldt!
Elsemieke Diederik-van der Tuin
Hi Saskia, Heb je prachtboek “Verplicht gelukkig” met aandacht gelezen en herlezen. Het is een schitterend document waarin je je veelbewogen familiegeschiedenis met liefde, compassie en humor beschrijft. De research hiervoor moet immens geweest zijn! Ben onder de indruk en zou het eenieder willen aanbevelen!
Joost
wat een prachtig familieportret en zo’n mooi portret van de dochter die hunkert naar de liefde van haar vader en niet snapt waarom ze die niet krijgt. Een ouder die z’n kinderen niet wil belasten, maar dat juist doet. Er wel of niet erover niet vertellen maakt niet uit. Wat ze meegemaakt hebben, is te zwaar om niet door te geven, al is het maar voor een deel. En zo knap dat je je vader zo weet te verzorgen op het eind. Ik kan het niet (bij mijn moeder in dit geval, 93 jaar en nog steeds slachtoffer in alles).
Herkenbaar die ontdekking van het boek The Children of the Holocaust in de jaren tachtig. Voor mij was dat ook het begin van het snappen waar mijn ‘modder’ uit bestond. Het zwijgen, het niet boos kunnen worden, het vermijden van ruzies, het in alles tegemoet komen aan mijn moeder. Haar leed was en is tenslotte altijd groter.
Geweldig dat je zoveel hebt kunnen vinden over je familie en zo veel mensen hebt kunnen terugvinden. Ik ben daar nooit aan toegekomen, ook omdat er vrijwel niemand is overgebleven.
ZK
Beste Saskia,
Dank je wel voor je mooie boek. Mijn vader (ook logopedist) heeft als jong kind in voormalig Nederlands Indië in een kamp gezeten en het lezen van jou verhaal heeft voor mij een hoop duidelijk gemaakt. Hoewel ik het soms moeilijk vond om de vreselijke delen te lezen, ben ik blij dat je de lezer (en dus mij) getoond hebt dat je 2e generatieproblematiek op een liefdevolle manier kunt benaderen.
margreet zuidema
Lieve Saskia,
Wat heb je een prachtig en ontroerend boek geschreven! Mijn dochter Eva gaf het me te leen — ik heb het in een adem uitgelezen . Het is een heel mooi portret van je vader en een ontroerend portret van jezelf: je worsteling om je te bevrijden van al je angsten ( en van de invloed die het onuitgesproken kampverleden van jouw vader op je heeft gehad) door je te verdiepen in dat verleden . En daarmee in de tragische geschiedenis van je Joodse familie .Je moet een groot hart hebben om, ondanks alle pijn van je kinderjaren zo liefdevol en begrijpend over je vader te schrijven !
veel liefs Margreet Zuidema
Marian de Ruyter
Vorige week kreeg ik jouw boek kado, met de opmerking dat het wel iets voor mij zou kunnen zijn. Ik ben 55 jaar en al jaren bezig met het Joodse verleden van mijn vader….en van mij. In juni jl. heb ik een bezoek kunnen brengen aan Sobibor, waar een deel van onze familie is omgekomen. Jouw boek heeft me geraakt en tegelijkertijd herkenning en woorden gegeven voor het onuitgesprokene. Dank je wel voor het delen van jouw zoektocht.
saskiag
Beste Marian,
Hartelijk dank voor je reactie op Verplicht gelukkig. Ik ben blij dat het boek je geraakt heeft en dat het herkenning bij je oproept. Hopelijk helpt het je om jouw manier te vinden je leven vorm te geven zonder dat het familieverleden zo’n allesbepalende plek in hoeft te blijven nemen.
Judith
Beste Saskia,
Via mijn coach kreeg ik je boek aangeraden en ik heb het in een paar dagen ademloos uitgelezen. Mijn vader heeft in Indië in een kamp gezeten en zoveel van wat je schrijft over je relatie met hem en jullie gezinsdynamiek is pijnlijk herkenbaar. Wat me het meest heeft geraakt is het zinnetje: ´Hij is slachtoffer van de oorlog en het is aan mij hem geen slachtoffer van zijn kinderen te maken´. Wát een taak heb je daarmee op je schouders genomen…Ik wist (te) weinig van de verhalen van de kampen, dank je wel voor je het delen van je reis naar zowel je binnenwereld en de buitenwereld.
saskiag
Beste Judith,
Hartelijk dank voor je reactie op Verplicht gelukkig. Ik vind het bijzonder om te merken hoeveel mensen, met verschillende achtergronden, het boek raakt. Kinderen van kampoverlevenden, maar ook kinderen van NSBers, om mensen die als kind te maken hebben gehad met andere gezinstrauma’s, herkennen allemaal in meer of mindere mate verhalen uit het boek. Ik ben blij dat het je herkenning heeft opgeleverd en hoop dat het je ook enige verlichting gegeven heeft.
Henk van Faassen
Dag Saskia
Voor je alle vogelvolgers over je heen krijgt moet ik je waarschuwen.
Ik las je endorfine verhaal en daarin over je ontmoeting met een aalscholver.
Op de bijgevoegde foto heeft die zich verkleed als reiger!
Nu lijkt het zo te zijn dat ik een expert op het gebied van watervogelen ben, maar niets is minder waar.
Wel heb ik toevallig een aalscholver op mijn boekenkast staan. Die is opgezet en stoffig.
In mijn boekenkast staat een gedichtenbundel van Remco Ekkers ‘Praten met een reiger’
Het titelgedicht gaat zo:
Met die reiger aan de waterkant
zou ik wel een praatje willen maken
naast hem hurken en vragen:
‘Nog wat kikkers gevangen?’
Samen kijken over het water en
als hij een beetje vertrouwd raakt
wil ik met mijn hand zachtjes
glijden langs zijn hals.
Hem eens lekker pakken
in zijn verenjas en later
de spitse snavel gevaarlijk
laten rusten tegen mijn wang.
Zou dit mij toch niet een beetje deskundig maken?
En denk erom: Endorfine rijmt op Morfine.
Groeten van Henk
Cor Westbroek
Hoi Saskia,
Gisteren had ik je boek uit. Jammer, want als je een prachtig boek leest, mag er geen einde aan komen.
Je verhaal en dat van je vader en je familie heeft me van de eerste tot de laatste bladzijde geboeid. Het leerde me veel over de “oorlog”,
en zeker ook wat die oorlog heeft gedaan met de overlevenden en de “erfgenamen”.
Hartelijk dank daarvoor.
Ik hoop dat je doorgaat met schrijven en dat er nog veel moois zal volgen!
Anita Soer, Joods Historisch Museum
Beste Saskia,
Veel dank voor je ontroerende en openhartige optreden van 3 juli in het Joods Historisch Museum. Je hebt het verhaal van velen weten te verwoorden en te verbeelden en aan de reacties te horen zijn mensen je daar zeer dankbaar voor.
Chapeau!
Frances Sanders
Hallo Saskia,
De afgelopen 2 weken was ik op vakantie en had dus eindelijk tijd om je prachtige boek te lezen. Echt een van de allermooiste boeken die ik het laatste jaar heb gelezen. Alsof je als lezer langzaam maar zeker bevriend raakt met jou en je familie. En zo fantastisch geschreven, met humor, distantie, smaak. Ik ben heel erg onder de indruk en dat wilde ik je even laten weten!
christine
Heel verhelderend hoe je alles feitelijk hebt uitgezocht. Het is een prachtig boek geworden.
Christine van Royen
saskiag
Dank je wel Christine,
Ik ben blij dat je het een mooi boek vind! hartelijke groet, Saskia
tiets
Het boek is uit. Prachtig geschreven.Heerlijk gelezen. Ontroerend mooi en een uniek monument.
Dank je wel.
“Tell me and I will forget. Show me and I may rember. Involve me and I will understand” (Confucius 450 v Chr)
Aafke Sterenberg
Ik heb het boek gelezen, complimenten! Ik vind het een goed boek!
Allereerst omdat het heel prettig leest, je schrijfstijl neemt me mee. Je schrijft heel beeldend, ik als beelddenker heb voortdurend plaatjes bij je verhalen.
Verder is het een heel persoonlijk verhaal waardoor ik als lezer heel erg betrokken raak bij jouw zoektocht.
En verder; door jouw verhaal komt de oorlog en die totale waanzin ineens heel dichtbij. Dit was jouw vader, die dit allemaal heeft meegemaakt, slechts een generatie verder, net zo nabij als wij met onze kinderen…(Het verhaal van de trein!) Dat is heel confronterend en laat me nadenken over die afschuwelijke tijd waarvan we blij mogen zijn deze niet persoonlijk te hebben meegemaakt!
Ik zal het anderen aanbevelen!
Ruth Oosthoek
Beste Saskia, wat een prachtig boek heb jij geschreven! Zo mooi gecomponeerd en zo goed gedocumenteerd. Ik (ook 2e generatie) was er diep van onder de indruk en las veel herkenbaars en veel nieuws in je boek. Heel veel succes er mee en ik promoot het onder mijn 2e generatie vrienden en familie.
Angelique
Het boek heb ik in 1 adem uitgelezen,het heeft mij geraakt,en het heeft mij de woorden/uitdrukkingen gegeven die ik zelf niet had. Bedankt.
Hes van Huizen
Ik kende Paul een heel klein beetje en Heleen iets meer. Nu, nu weet ik “alles” van hen. Spannend om je zoektocht zo te volgen, gewaagd ook met die tijdswisselingen. Het boek heeft een intrigerende gelaagdheid, als lezer duik je dieper en dieper, in je familie maar ook in jou. Meest fascinerend vond ik om te lezen over het treinrelaas waar je vader het einde van de oorlog meemaakt en daarmee verweven jouw bezoek aan Tröbitz. Maar ook je beschrijving van je dementerende vader aan het eind van z’n leven vind ik heel ontroerend.
Een indrukwekkend Denkmal voor je familie en een mijlpaal in jouw schrijversbestaan. Zo wil ik wel meer boeken van je lezen!
Silvia Andringa
Ik heb de dag na jouw boekpresentatie de eerste 62 pagina’s gelezen van Verplicht gelukkig en een paar dagen later – in het weekend –
heb ik het in één keer uitgelezen.
Wat mij geloof ik het meest trof in je boek, zijn de bijna nuchtere verbanden die je legt tussen de actualiteit van jouw zoektocht van de afgelopen jaren en het verleden dat je uiteenrafelt en probeert in kaart te brengen.
De minutieuze en grondige zoektocht om alles boven water te halen wat er in de stamboom verborgen ligt is bewonderenswaardig. Juist omdat je die zoektocht beschrijft (de reizen alleen en met je kinderen, de gesprekken, de vondsten) wordt het meer dan een boek vol feiten en verbanden.
Ik blijf toch aan jouw hand lopen terwijl ik met jou door de familie Goldschmidt reis.
Natuurlijk (hoezo natuurlijk?!) voel ik me verbonden met het kleine meisje Saskia. Met het kind dat verplicht is gelukkig te zijn. Dat leert zich te schamen voor de eigen verlangens en emoties. Die onuitgesproken regels ingegoten krijgt en de niets kan doen aan het feit dat ze blijft hunkeren naar de aandacht van papa. Zeker het contrast in de vader die geweldig is voor alle zieke kinderen die hij behandelt en die de deur dicht houdt naar zijn eigen kinderen is herkenbaar en pijnlijk. Het is een reusachtige uitvergroting van iets wat we allemaal misschien wel kennen uit ons eigen leven. Bij de loodgieter thuis lekt de kraan, bij de geluidstechnicus kraakt de radio en bij ons thuis was mijn vader de ideale psychotherapeut voor anderen en tegelijkertijd waren er bij ons thuis slaande ruzies tussen hem en zijn zoon.
Dat is – ondanks dat veel van jouw lezers zich niet kunnen identificeren met ouders die een kamp- of oorlogsverleden hebben – een kracht in het boek. Dat maakt het actueel, persoonlijk en leesbaar voor velen. Dat maakt het invoelbaar.
Ik hoop dat veel mensen naar je zullen luisteren en dat een groot aantal je zal verstaan.
Dank je wel.
liefs,
Sil
Roy Villevoye
Ik heb je boek gelezen.
Ik heb er ademloos doorheen ge-raced. Het eerste hoofdstuk, met die lijstjes is al raak, en grijpt je meteen vast.
De familiegeschiedenis vind ik heel interessant, en vanaf de geschiedenis van je vader en WO II vind ik het écht goed geschreven.
Het is een verbijsterend compleet verhaal van al die individuen, van je familie geworden.
Erg knap hoe je je eigen leven er in opvoert en tegelijkertijd daarbij je emoties en verwarring heel dichtbij laat komen, en er daarna weer afstand toe kunt nemen. Er over bespiegeld.
Ook spannend om af en toe met hele tekstfragmenten van anderen te werken. Dat maakt het allemaal nog waarachtiger en aangrijpender.
En wat een goede titel. Die vertelt het hele verhaal in twee woorden.
Je hebt een uniek monument voor je vader gemaakt, zonder wrok en reëel, en een indringend persoonlijk beeld van de inwerking van de holocaust geschreven. En een bijzonder zelfportret, heel dichtbij.
‘Tsja…’ Dat is wel het confronterendste woord uit je boek. Dat zal me nu in ieder geval altijd bij blijven.
Agnès Spanjaard
Lieve Saskia,
Je moet -en daar zul je waarschijnlijk met grote regelmaat
aan hebben getwijfeld- ontzettend veel van je vader gehouden
hebben, om op een zo empathische wijze dit geweldige, ontroerende en meeslepende boek over hem en jullie familie te kunnen schrijven.
En schrijven kun je!!
Wonderbaarlijk eigenlijk dat uit jullie enigszins dyslectische vader zulke schrijftalenten zijn ontsproten.
Ik wens je heel veel succes met de verkoop van dit prachtige boek en hoop net als jouw zoon, dat het verplichte kost wordt, m.n. voor scholieren.
Hartelijke groet,
Agnès (vriendin van Corine)
aik meeuse
Niet eerder een boek gelezen dat zo raak beschrijft wat het betekent om op te groeien in een gezin waarbij een ouder een concentratiekamp heeft overleefd.
Met levendige(en soms hilarische) anecdotes uit haar jeugd en een grote eerlijkheid waarmee ze haar weggestopte gevoelens onderzoekt en beschrijft, maakt Saskia Goldschmidt grote indruk. Dankzij haar speurwerk heeft zij haarzelf, haar kinderen en verwanten een familie gegeven.
Hulde!
Suzanne van Lohuizen
Lieve Saskia,
Heb ‘Verplicht gelukkig’ afgelopen zondag in één ruk uitgelezen. Het is werkelijk een prachtig boek geworden!
Heel erg knap hoe je tegelijkertijd weet te ontroeren en toch je materiaal helemaal in de hand houdt.
En elke keer weer is lezen over de oorlog en de kampen verbijsterend en onvoorstelbaar.
Jij hebt het je voorgesteld – en dat is behalve knap ook heel erg moedig.
Peter Kadar
Lieve Saskia,
gefeliciteerd met de uitgave van je eerste boek! Ik ga het morgen kopen. Mooie website ook! Gefeliciteerd!
Kees Dröge
Een uurtje geleden het boek uitgelezen. Het zou geen boek zijn dat ik op eigen initiatief zou kopen of lenen. Maar ik heb het in een adem uitgelezen.
Wat een verhaal!
Lekker vlot en met een paar ontroerend mooie stukken er in. Was het niet zo tragisch dan zou ik zeggen met plezier gelezen. Ik wist alleen in algemene termen iets over de 2e generatie kampslachtoffers.
Nu snap ik het, .. een beetje.
Saskia Goldschmidt
Dank je Kees, voor je positieve reactie. Je bent de allereerste die op mijn website gereageerd heeft en dan nog met zo’n mooi bericht!