Ik wil het met u hebben over moed. Mijn naam is Saskia Goldschmidt. Ik ben schrijfster en gastspreekster voor de organisatie Na de Oorlog. Ik vertel op basisscholen en in het voortgezet onderwijs over de oorlogservaringen van mijn vader en de invloed daarvan op mij. Om de verhalen door te geven, maar ook om met kinderen te praten over wat je kunt doen als je slachtoffer of getuige bent van uitsluiting, antisemitisme of racisme. En over hoe je moed kweekt om daartegen in opstand te komen.Lees verder
Opinie: het romantiseren van de holocaust is schadelijk
De film Het verloren transport mengt feiten en fictie zonder daar helder over te zijn. Niet doen, schrijf ik in Trouw van 4 mei 2023.
Lees verder
Pedagogiek van de hoop
Bijna vijfentwintig procent van de Nederlanders die na 1980 geboren zijn, denkt dat het aantal van zes miljoen vermoorde Joden tijdens de Holocaust zwaar overdreven is. Een kleiner deel gelooft dat de hele Holocaust ‘een mythe’ is. In de ontkenning van een genocide zit de aanzet van de volgende verborgen. Wie niet wil zien wat voor verschrikkelijks er in het verleden gebeurd is, zal blind blijven voor de kiemen waaruit de volgende massale moordpartij kan groeien. Dat is de reden dat ik als gastspreker bij Na de oorlog, Landelijk centrum voor naoorlogse gastsprekers, het verhaal van mijn vader, die Bergen-Belsen overleefde en van mijn grootvader, mijn oom, oud-tantes en oud-neef, die vermoord werden in Bergen-Belsen, Auschwitz en Sobibor, vertel in klassen op scholen in en rond Amsterdam en Groningen. Ik ben een van de veertig gastsprekers die zo proberen de onwetenheid te bestrijden.Lees verder
Een goedemorgen met……
Saskia was gastpresentator van het radioprogramma Een goedemorgen met, op Radio 4, op 12 juni 2012.
Haar muziekkeuze en de bijbehorende verhalen, zijn terug te luisteren via deze link.
Te gast bij Opium op vier
Op de avond van 4 mei 2021 werd Saskia geïnterviewd door Jan Mom. Het gesprek is hier terug te luisteren
Heruitgave van Dagboek uit Bergen-Belsen
‘Kijk maar in het dagboek van Renata,’ antwoordde de vader van Saskia Goldschmidt als ze de moed had iets te vragen over zijn verblijf in concentratiekamp Bergen-Belsen. Samen met Renata was hij daaruit, meer dood dan levend, teruggekeerd. Eenmaal terug in Amsterdam trachtten ze alsnog een normaal leven op te bouwen. ‘Maar het huwelijk,’ verklaarde Renata hun scheiding later, ‘is niet gemaakt voor de hel.’ Ze vertrok voorgoed naar New York.Lees verder
Gitzwarte Nectar
Voor het literaire festival MEET in St. Nazaire Frankrijk, schreef ik in opdracht een essay over: het Begin. Alle deelnemende schrijvers reflecteerden op de manier waarop ze ooit begonnen zijn met schrijven en deze essays verschenen in een drietalige uitgave (Frans, Arabisch en Nederlands). Hier is mijn verhaal: Als zevenenvijftigjarige debutant behoor ik tot de laatbloeiers. Voordat ik tot serieus schrijven kwam moest er een censor om zeep geholpen worden, hoewel ik niet geboren ben in een dictatuur. Ik groeide op in een groot huis vol boeken in het naoorlogse welvarende Amsterdam. En toch was er een censor, onzichtbaar, maar alom aanwezig.
Lees verder: Gitzwarte nectar geschreven door Saskia Goldschmidt (najaar 2019)
[pdf opent in nieuw venster]
Adopteer een vrouw.
Wanneer ben je nu in de gelegenheid een vrouw te adopteren? Els Kloek, die ons al eerder verraste met het 1001 vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis vindt het niet genoeg. Er moet een vervolg komen: 1001 vrouwen uit de 20ste eeuw. En daarvoor moet geadopteerd worden, want net als het eerste boek moet dit tweede door crowdfunding tot stand komen. Er was al een mooie avond in De Rode Hoed, waarop enthousiaste mannen en vrouwen vertelden waarom ze een vrouw adopteerden. Prachtige en vaak persoonlijke inkijkjes in onze recente geschiedenis.
Lees verder
Open Joodse Huizen: verhalen ‘on the spot’
Open Joodse Huizen is bedacht door Frits Rijksbaron en Denise Citroen, het is een manier om de herdenking op vier mei meer invulling te geven. Verhalen vertellen in de huizen waar het verhaal zich heeft afgespeeld. Verhalen over vooroorlogs leven dat verstoord werd door onderdrukking en deportatie. De kracht van het project zit ‘m in het feit dat het publiek zich bevindt ‘on the spot.’ Zo wordt de geschiedenis dichtbij gehaald en gepersonifieerd. Ik stond op vier mei op Transvaalkade 13, mijn geboortehuis, en elf jaar daarvoor, in 1943, het huis van de familie Oestreicher. Het verhaal dat ik daar vertelde, is een van de vierentwintig verhalen die zijn opgenomen in het boek Joodse Huizen, verhalen over vooroorlogse bewoners. (Gibbon Uitgeefagentschap,ISBN 9789491363429)Lees verder
