Ik was begonnen met een beschrijving van mijn tournee naar Schotland en stopte na twee delen. Hierbij deel III van wat ik met een vette knipoog Glamourleven noemde:
Om met een meevaller te beginnen: het weer was buiten verwachting. Zes dagen zonder een druppel regen, en dat in Schotland en Noord-Engeland.
De derde dag van de tour begon in Glasgow bij de Womens Library, een oud en statig gebouw. We werden door Wendy ontvangen met koffie en koek, en we kregen een rondleiding langs de collectie oude en nieuwe boeken. Op de planken stonden houten kubussen als boekensteunen, met op elk exemplaar een inscriptie: Women on the shelf en daaronder de naam en enkele gegevens van een schrijfster in kwestie. Lees verder
Glamourleven II: De booklaunch
De volgende morgen vroeg kwamen we ongewassen aan in het festivalhotel. Een statig gebouw dicht bij het centrum van het prachtige Glasgow. Het personeel was vriendelijk en behulpzaam, we gingen zitten in een ontbijtzaal met smaakvolle zitjes, gedempt licht en we stortten ons op de scrambled eggs, bacon en toast, yogurt en cakes met verschillende smaken en daarna concludeerden we: nu begint het goede leven. ‘s Middags, gedoucht en opgetut en klaar om polshoogte te gaan nemen op de festivallokatie waar ik die avond zou optreden, liepen we in de gang tegen een typisch Amerikaanse no-nonsevrouw op: handig grijs haar, een donkere bril, een harde stem, fel gestifte lippen en een rolkoffertje naast zich. Ze worstelde met een sleutelkaartje. We hielpen haar en vertrokken naar de festivallocatie, de statige Mitchell Library. Daar bleek men in rep en roer, want de Agony Aunt van de Cosmopolitan, Irma Kurz, zou geïnterviewd worden in de grote zaal met glazen dak. Honderd vrouwen zaten klaar, de moderator stond op het toneel en de microfoons waren getest. Alleen the grand old lady was in geen velden of wegen te bekennen. Na een blik op het affiche met foto concludeerden we dat de Agony Aunt nog geen kwartier geleden in haar hotelkamer gearriveerd was.Lees verder
Lezende scholieren
Ze bestaan.
Ik heb ze ontmoet. Een zaal met tweehonderd lezende scholieren uit Franstalig België en uit Zuid-Nederland. En een zaal met honderd lezende scholieren uit Duitsland.
Zo goed als allemaal hadden ze de twee boeken gelezen van de schrijvers voor wie ze met bussen uit verschillende dorpen en steden waren gekomen, naar de zalen waar Jonas Lüscher, auteur van Het voorjaar van de barbaren en ik, dankzij De Hormoonfabriek, waren uitgenodigd.Lees verder
Nooit meer slapen – NPO radio 1
Ik ben een ochtendmens, maar voor Pieter van der Wielen kwam ik graag in het holst van de nacht naar Hilversum, waar ik met hem in de studio van Nooit meer Slapen een mooi gesprek voerde. Hier terug te luisteren>
De Hormoonfabriek genomineerd
Weer een nominatie voor De Hormoonfabriek. Het gaat om de Euregio Literatuurprijs voor scholieren. Zes boeken van Duitstalige, Franstalige en Nederlandstalige auteurs, ook beschikbaar in de andere euregiotalen, zijn geselecteerd. De schrijvers worden uitgenodigd een serie lezingen te geven over hun boek en daarna kiest een jury van scholieren, ongeveer 400 jongeren van 28 scholen, een winnaar. De andere genomineerden zijn: Lees verder
De gast is koning
Gastschrijver in Oldenburg. Ik zou nu, aan het eind daarvan, net als de jongen uit de reclame voor een uitzendbureau, de toegestroomde medewerkers kunnen toeroepen: het waren drie fantastische dagen! Enkele impressies:
Een stad die niet platgebombardeerd is geweest omdat de toenmalige burgemeester direct gecapituleerd heeft en dus zijn er mooie huizen met balkons en stucwerk, kleurrijk geschilderd en voortuinen waarin wilde klaprozen en lupinen bloeien. Geen zware lucht, de zee is niet al te ver, eb en vloed komen tot in het piepskleine haventje in de rivier. In het gras bij de universiteit zit een zwarte kraai, met een kaal kopje, waardoor hij oogt als een vale gier in miniformaat.Lees verder