Saskia Goldschmidt

Schrijver

  • Home
  • Nieuws
  • Agenda
  • Boeken
    • Schokland
      • Schokland in de Media
      • Schokland recensies
      • Schokland reacties
      • Schokland Persmap
      • Schokland vertalingen
      • Schokland bronnen
    • Veel succes met uw enthousiasme
    • Voddenkoningin
      • Bronnen
      • Recensies
      • Reacties
      • Voddenkoningin in de Media
      • Vertalingen
      • Persmap De Voddenkoningin
    • De hormoonfabriek
      • Recensies
      • Reacties
      • Media
      • Vertalingen
      • Hoorspel
      • Persmap De Hormoonfabriek
    • Verplicht gelukkig
      • Recensies
      • Reacties
      • De voorstelling
      • Media
      • Persmap Verplicht gelukkig
  • Ander werk
  • Blog
  • Saskia Goldschmidt
    • Biografie
    • Media
    • Contact
  • English
    • Biography
    • Shocked Earth
    • The Vintage Queen
    • The Hormone Factory
      • Notes from the author
      • Factsheet
      • Praise
      • Translations
    • Obliged to be happy
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Twitter

Goed kijken

16 januari 2022 Reageren

Ik zit in mijn huisje in Noord-Groningen aan mijn bureau en kijk uit op kilometers kleiland. In de verte slingert de maar, omzoomd door riet en het rietland, daar is de plas, rustplaats voor vogels. Ik kijk op van mijn beeldscherm, zoekend naar een woord en starend naar de grauwe lucht, schrijven is veel staren.
Ik zie een lichte beweging op de grijze kleihopen. Eerst denk ik dat ik me vergis, maar als ik scherper kijk, zie ik eerst een, dan nog een, en dan een steeds grotere groep vogels die is neergestreken op de akker.
Het grote plezier van goed kijken, en een gevaar voor het vorderen van je roman, is dat je steeds meer gaat zien. Waar eerst alleen maar klei was, zie ik nu een wirwar van blauwgrijze kopjes, bruingrijze ruggen en donkere staarten. Ik ontdek knalrode flanken en oranjegele borstveren, daarboven een veren patroon van lichte en donkere strepen. Bruingele kopjes met markante wenkbrauw en mondstreep. Steeds meer wordt er zichtbaar. Eerst herken ik de koperwieken, daarna zie ik er ook kramsvogels tussen. Het is een wirwar van subtiele kunstwerkjes op pootjes, driftig aan het pikken in de grijze hompen. Het zijn niet meer dan een soort lijsters, maar god wat zijn ze mooi.
Dat zoiets in zulke groten getale zomaar rondvliegt door de grauwe winterlucht. Daar wordt een mens, neergedrukt door het verraad van Groningen, door pandemie, onverschilligheid over het lot van kunstenaars, en het gebrek aan mogelijkheid om theater, bioscoop en museum te bezoeken, weer wat lichter van. Zelfs op deze grijze dag valt er iets te genieten.
En opeens, waarschijnlijk vanwege een door mij vanaf mijn bureaustoel onopgemerkt gevaar, een kraai of een buizerd wellicht, fladderen ze allemaal tegelijkertijd omhoog. De lucht vult zich met wit gestreepte ondervleugels, een en al beweging in het verder roerloze land.
En weg zijn ze.
Daarom werk ik hier zo graag.
Het uitzicht op de in de winter doodse akker vol vette grauwe klei, boven een eindeloze grijze lucht.
Iedere morgen de zompige tocht door de klei.
En altijd liggen er verrassingen op de loer.
Maar alleen als je heel goed kijkt.
Gelukkig moet ik vaak nadenken als ik schrijf.

 

Passagio op bezoek

13 november 2019

Vorige week fietste Lex Bolmeier voor zijn programma Passagio, elke werkdag te horen op Radio 4, de hele week over het Hogeland van Groningen. Hij bezocht er kerkjes, sprak met een beiaardier, de zanger en componist Arnold Veeman, de schilder Henk Helmantel, hij sliep in een voormalig orgel, in een synagoge, hij werd iedere dag enthousiaster over de schoonheid van het Hogeland en hij bezocht mij in mijn huisje: na de Plus twee kilometer het betonpad af.

We spraken over hoe het is om daar te schrijven, hoe je woorden vindt om het licht, de wolken, het land te verbeelden, en over de ontmoetingen hier op het Hogeland, met mensen die door de aardbevingen van al hun zekerheden werden beroofd. We spraken over Schokland. Het was een mooie ontmoeting, hij is een enthousiaste en gedreven interviewer.  De hele serie is het luisteren meer dan waard, en is terug te vinden als podcast op de website van Passagio, Radio 4. Maar mocht je alleen mij willen horen, (wat jammer is, echt!) dan ben ik te vinden op dag drie, in de tweede helft.
En als je er dan nog niet genoeg van hebt, kun je ook het hele interview beluisteren:

 

Recensie Schokland in Dagblad van het Noorden

30 november 2018 Reageren

In deze recensie bespreekt Joep van Ruiten van Dagblad van het Noorden drie gasbevingsboeken. Over Schokland:

Bedreven verteller

Lees verder

Dagboek van een landschap: Escher is hier nooit ver weg

17 december 2016

41. Zaterdag 17 dec. 8.47 uur

Vezelig grijs wolkendek. In de grauwe deklaag zijn wolkenvegen en schapenwolkjes te ontdekken. Ik was zojuist even buiten, geen zuchtje wind, het land houdt de adem in. Het heeft iets geheimzinnigst, dit weidse land, zo dicht bij de zee, waarop niets beweegt. Ja toch, nog geen vijftien meter van me vandaan stond een reetje in het wintertarweveld. Hij zag mij, ik keek naar hem, minutenlang keken we elkaar aan, hij  klein en grijsbruine vacht, fluwelen oren en donkere ronde ogen en zwarte neus, een wild dier met de kop van een knuffelbeest, en ik, in mijn dunne zwarte pyjama, met daarover mijn donkerrode wollen vest, en dikke sokken in ribsloffen. Voor het reetje misschien een heel merkwaardige verschijning. We bekeken elkaar zonder dat we bewogen. Ook wij waren als levenloos, versteend. Lees verder

Dagboek van een landschap: landschapspijn

30 oktober 2016

Voor het schrijven van een nieuw boek verblijf ik sinds begin oktober op het Hogeland van Groningen. Elke dag beschrijf ik, ’s morgens bij het opstaan, wat ik zie als ik uit mijn raam kijk, en ook wat de associaties die ik erbij heb. Dit is mijn 16de dagboekfragment.

16. Zondag 30 oktober 7.58 uur
Wintertijd. De lucht is pastel. Witgrijze wolkenvelden afgewisseld met reepjes blauwe lucht. Hoe verder weg, hoe meer verschillende kleuren, dunnere wolkenflarden, hoe dichter bij het huis, hoe zwaarder en grijzer en dikker de bepakking boven het land hangt.

De knalblauwe tractor rijdt over het voormalig bietenveld, erachter het oranje ploegapparaat met de vogelmessen, scharen genaamd. De trekker wordt bereden door de oude boer met het kalende achterhoofd waarop een zwart bosje haar is achtergebleven. De boer stapt aan de rand van het veld van de trekker af. Met gekromde rug buigt hij zich over de aansluiting van het ploegapparaat op de trekker, draait iets aan en stapt weer op,  haalt de ploeg omhoog, draait de trekker en begint aan de volgende vore.

Ik beschrijf nu al bijna drie weken elke morgen wat ik hierbuiten, vlak voor mijn raam zie gebeuren. Ik kijk met onervaren, stadse ogen. Ben geneigd te denken dat ik naar natuur kijk, omdat ik een weidse groene vlakte zie, en bruine klei en een rietkraag, en grazende reeën en buizerds en witte reigers. Maar iemand die is opgegroeid op dit land, ziet wat er niet meer is, mist dat wat er is opgeofferd omdat de economie dat nu eenmaal vereist. Daarnaast realiseer ik me dat elk mens alleen datgene ziet dat hem interesseert. Wat je kent kun je herkennen. Waarvan je geen weet hebt, filter je weg. Lees verder

Saskia Goldschmidt Follow

Writer, translated in VK,France, Germany. Hormone Factory, Vintage Queen,Shocked Earth. Vital in life: humor and compassion.

SaskiaGold
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
daniellebraunol Danielle Braun dr. @daniellebraunol ·
16 mrt

Ha ha ha de nieuwe generatie jonge feministes is zo fijn hekserig af en toe 💃🏽. #radicaalrealisme #anderskijken #benoemenwateris #patronendoorbreken

Reply on Twitter 1636351643552817157 Retweet on Twitter 1636351643552817157 52 Like on Twitter 1636351643552817157 490 Twitter 1636351643552817157
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
liekemarsman lieke marsman @liekemarsman ·
15 mrt

Reply on Twitter 1636108080856399872 Retweet on Twitter 1636108080856399872 21 Like on Twitter 1636108080856399872 381 Twitter 1636108080856399872
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
chrkij Chris Kijne @chrkij ·
15 mrt

Hele normale mensen. https://twitter.com/chrkij/status/1636130174549852162

Reply on Twitter 1636131102040416259 Retweet on Twitter 1636131102040416259 10 Like on Twitter 1636131102040416259 24 Twitter 1636131102040416259
saskiagold Saskia Goldschmidt @saskiagold ·
15 mrt

Wat een walgelijk land zijn we aan het worden….

Reply on Twitter 1636107851893559297 Retweet on Twitter 1636107851893559297 Like on Twitter 1636107851893559297 3 Twitter 1636107851893559297
Load More

Translated

Die Vintage Queen La Fabrique des Hormones, Gallimard Die Hormoonfabriek, Protea Boekhuis The Hormone Factory, The Other Press Die Glücksfabrik, DTV Shocked Earth

LEZINGEN

Saskia is aangesloten bij SSS (voor lezingen in boekwinkels en bibliotheken). Belangstelling?
Kijk even bij Contact

Zoeken

Tags

aardbevingen aardbevingsroman Amsterdam boekenbal Dagboek uit Bergen-Belsen Dagboek van een landschap De Hormoonfabriek De hormoonfabriek De Voddenkoningin Die Glücksfabrik filmrechten Film Talents gasbevingen gastschrijverschap gaswinning groningen herdenken Hogeland Jacques Audiard jaren zestig Jodenvervolging La Fabrique d'hormones Laura Dols liefdadigheid natuur Nooit meer slapen Oldenburg Open Book Festival recensie Renata Laqueur Sam Tjioe Schokland South-Africa stoppen met drinken The Hormone Factory Toon Agterberg tweedehands kleding Tweede Wereldoorlog uitgeverij Cossee Verplicht Gelukkig verslaving vintage vogels zestigerjaren Zuid-Afrika

Copyright © 2023 · Colofon