Saskia Goldschmidt

schrijver

Passagio op bezoek

Vorige week fietste Lex Bolmeier voor zijn programma Passagio, elke werkdag te horen op Radio 4, de hele week over het Hogeland van Groningen. Hij bezocht er kerkjes, sprak met een beiaardier, de zanger en componist Arnold Veeman, de schilder Henk Helmantel, hij sliep in een voormalig orgel, in een synagoge, hij werd iedere dag enthousiaster over de schoonheid van het Hogeland en hij bezocht mij in mijn huisje: na de Plus twee kilometer het betonpad af.

We spraken over hoe het is om daar te schrijven, hoe je woorden vindt om het licht, de wolken, het land te verbeelden, en over de ontmoetingen hier op het Hogeland, met mensen die door de aardbevingen van al hun zekerheden werden beroofd. We spraken over Schokland. Het was een mooie ontmoeting, hij is een enthousiaste en gedreven interviewer.  De hele serie is het luisteren meer dan waard, en is terug te vinden als podcast op de website van Passagio, Radio 4. Maar mocht je alleen mij willen horen, (wat jammer is, echt!) dan ben ik te vinden op dag drie, in de tweede helft.
En als je er dan nog niet genoeg van hebt, kun je ook het hele interview beluisteren:

 

#metoetje

Ook ik was een puber die de grenzen opzocht. Dertien jaar was ik, toen ik voor het eerst een halve nacht in een politiecel doorbracht.
Op een avond hing ik rond op het Leidseplein, tussen de provo’s, kunstenaars en dienstweigeraars uit Amerika. Het was op het hoogtepunt van de Vietnamoorlog. Mijn ouders dachten dat ik huiswerk maakte bij een vriendinnetje.
Hans Tuinman, indertijd een bekende provo, stelde me voor om hem te helpen zijn krantjes te verkopen. Dat vond ik heel stoer.
Wat ik niet wist, was dat er in dat krantje een spotprent stond, met de tekst: Johnson moordenaar!
Ik stond nog geen tien minuten of Hans en ik werden bij de arm gegrepen door agenten die uit het nabijgelegen politiebureau op het plein waren gekomen. De tekst in het krantje was belediging van een bevriend staatshoofd, en dat was verboden.
‘Dertien jaar!’ riep de bureauagent uit, die mij verhoorde. ‘Mijn dochter van dertien speelt nog met poppen.’
Toch was dat kennelijk geen reden mijn ouders te bellen. Ik werd in een cel gezet, apart van Hans, en er werd niet meer naar mij omgekeken.
Pas om drie uur ‘s nachts ging de celdeur open en stond mijn vader voor me. Hologig, ziek van ongerustheid. Mijn ouders waren ervan overtuigd geweest dat ik gekidnapt was of verongelukt.
De agent van de poppendochter zei tegen mijn vader dat hij hen niet gebeld had omdat ik zou hebben gezegd dat ik zestien jaar oud was. Tegenspreken durfde ik hem niet, maar vanaf dat moment wist ik dat leugenaars in alle geledingen van de samenleving te vinden zijn.Lees verder

Welkom op de wereld

2 Reacties

Zes pond en een ons. En nog een grammetje of tachtig.
Lengte onbekend. Er wordt tegenwoordig niet meer gemeten.
Haar geboorte is, zoals elke geboorte, een meedogenloos wonder.
De wereld is voorgoed veranderd.
De zoon is vader.
De schoondochter moeder.
De dochter tante.
De geliefde opa.
En dus ben ik oma.
Zes pond en een ons.
En de hele wereld is veranderd.

Een maand geleden was ze nog een trappelende belofte.
Nu is het moeilijk voor te stellen dat ze er niet zou zijn.
Haar bestaan verplicht tot hoop voor de wereld.
En vergroot de wens hier nog een tijd te blijven.
Zo’n klein kruimeltje kietelt de nieuwsgierigheid.
Welkom op de wereld: Josephine Emmie Vie Goldschmidt.

Handenfilmpje gemaakt door Zon van Noordwijk

Schokland dingt niet mee naar de Prijs voor het Beste Groningse Boek

Reageren

Dit wordt geen zuur stukje.
Er is immers genoeg te vieren.
Ik heb een geweldig leven.
Ik mag schrijven wat ik wil.
Ik heb een geweldige geliefde, fantastische kinderen, een huis en een huisje en ik ben gezond.
Dus dit wordt geen zuur stukje.
Alleen….
Het is ongelooflijk K… , dat mijn boek Schokland, in de PR De Eerste Grote Groningse Aardbevingsroman genoemd, en door veel recensenten positief besproken, door de uitgever niet werd ingestuurd om mee te dingen naar de Prijs voor Het Beste Groningse Boek. Een akelige fout. Lees verder

SCHOKLAND-recensie in Het Parool

…het najaar van 2018 kent op zijn minst één opvallende opleving: die van de Groningse roman. Of nog specifieker: de Groningse gasbelroman. Eind oktober was er Schokland, van Saskia Goldschmidt. Lees verder

Dit boek gaat over ons….

1 Reactie

Dit boek gaat over ons. Het gaat over alle mensen die leven in dit verafgelegen, fraaie deel van Nederland.
De eerste woorden van het voorwoord in een speciale druk van Schokland, tweeduizend exemplaren, besteld en aangeboden door Jannie Nijlunsing, bestuursvoorzitter van De Hoven,Lees verder