Enno de Witt schrijft in Boekblad:
Doordat Goldschmidt gebruik kon maken van het zeer zorgvuldig bijgehouden archief – alleen de faxen zijn wat verbleekt – staat het boek vol met hilarische anekdotes en interessante afbeeldingen, maar wat vooral aanspreekt is de rode draad: hoe een alleenstaande moeder met twee kinderen besluit haar passie te volgen en tegendraadse keuzes maakt die vaak op het randje zitten, maar (bijna) altijd goed uitpakken.
(—) Op naar de volgende dertig jaar. En dan graag weer een boek.
Lees verder
Belediging van een bevriend staatshoofd, 1968
Het is een oude wet. Ik was dertien jaar, 1968, Amsterdam was het magisch centrum en ik vond het in de stad een stuk leuker dan op school. Het Leidseplein was de ontmoetingsplek van provo’s en andere activisten en ondanks of misschien juist door mijn jeugdpuistjes en mijn grote verlegenheid vond ik hen een veiliger gezelschap dan mijn leeftijdsgenoten. Geen onbarmhartiger volk dan pubers. ’s Avonds na het avondeten maakte ik mijn moeder regelmatig wijs dat ik bij een klasgenoot huiswerk ging maken terwijl ik op het Leidseplein rondhing, in de buurt van die jongens die beroemd en berucht waren door hun acties van een paar jaar eerder bij het Lieverdje, en daarna veelal actief in de Vietnambeweging.
Het was 10 maart 1968, het begin van wat een revolutionaire zomer zou worden. Hans Tuinman, de bekende ex-provo, stond op de hoek van de Leidsestraat het cartoonblad God, Nederland en Oranje te verkopen, de Charlie Hebo van de zestiger jaren, met tekeningen van onder andere Willem Holtrop. Hans T. vroeg me of ik niet mee wilde helpen met de verkoop. Ik was vereerd en zonder een blik in het blad te werpen, posteerde ik me aan de overkant van de straat. Ik verkocht zowaar een paar blaadjes. Na een kwartier stapten twee politie-agenten uit het nabijgelegen politiebureau. De een liep naar de overkant van de straat, de ander greep mij bij de arm.Lees verder
Lezende scholieren
Ze bestaan.
Ik heb ze ontmoet. Een zaal met tweehonderd lezende scholieren uit Franstalig België en uit Zuid-Nederland. En een zaal met honderd lezende scholieren uit Duitsland.
Zo goed als allemaal hadden ze de twee boeken gelezen van de schrijvers voor wie ze met bussen uit verschillende dorpen en steden waren gekomen, naar de zalen waar Jonas Lüscher, auteur van Het voorjaar van de barbaren en ik, dankzij De Hormoonfabriek, waren uitgenodigd.Lees verder
Covergirl
Krijn’s foto op de cover.
De performance over De Voddenkoningin is in november op twee verschillende OBAvestigingen in Amsterdam te zien. Ilse Bos interviewde de schrijfster over vodden, de sixties, de opkomst van wegwerptextiel en de teloorgang van ambachtelijkheid.
Lees verder
Lovend onthaal voor De voddenkoningin.
Uitgeverij Cossee zette alle enthousiaste reacties van recensenten op een rij, herinnert de boekwinkel aan het feit dat de Voddenkoningin etalagewedstrijd nog tot eind oktober loopt en dat Saskia Goldschmidt een geanimeerde performance kan houden in boekenwinkel of bibliotheek:
‘Goldschmidt toont zich een verhalenvertelster pur sang. Een verhaal dat van begin tot eind boeit. De kracht van Goldschmidt is haar vermogen om haar personages tot leven te wekken. Haar beste boek tot nu toe.’ – NoordhollandsDagblad****
‘Goldschmidt schept een kleurrijk beeld van de roerige jaren’70 en ’80.De voddenkoningin is een wannahavevoor elke vintageliefhebber.’ – deVolkskrantLees verder
Recensie NRC: Lofzang op de winkeldochter
‘Ik heb zelden zo vurig, zo geanimeerd, zo verliefd horen vertellen over coupenaden, stiksels, zomen, knoopsgaten, tule, kant, voeringzijde, gerimpelde kragen of blind ingezette ritsen. De voddenkoningin is geen gewone roman. Het is een ontroerende lofzang op de winkeldochter.’
Janet Luis recenseert De Voddenkoningin>
Interview in Trouw
Saskia Goldschmidt in TROUW:
Een uitgebreid interview in dagblad Trouw door Joost van Velzen, over tweedehandskleding, Theatre de la Mode, over een jonge vrouw in de wereld van voddenboeren en textielbaronnen, en de noodzaak van duurzaamheid. Lees verder
Boekhandel van der Plas: Goldschmidt bewijst wederom een rasvertelster te zijn
‘Als Saskia Goldschmidt in 2011 een tweedehands galajurk wil aanschaffen voor het Boekenbal, stapt zij binnen in de zaak van haar oud-klasgenoot Laura Dols, in één van de Negen straatjes in het centrum van Amsterdam. Ze raken aan de praat over de tweedehandskledinghandel en zo ontstaat bij Goldschmidt het idee voor een nieuw boek.’
Vijf sterren voor De Voddenkoningin bij Boekhandel van der Plas. Lees meer>
Recensie de Voddenkoningin door Boekhopper
Na haar succesvolle romans ‘Verplicht gelukkig‘ en ‘De hormoonfabriek‘ is Saskia Goldschmidt na drie jaar terug met haar nieuwe roman De Voddenkoningin. Een innemend portret over een ondernemende vrouw die wordt gemarkeerd door haar turbulente jeugd.Lees verder
Recensie Noord Hollands Dagblad
Vier sterren voor De Voddenkoningin
Sonja de Jong schreef een enthousiaste recensie in het Noord Hollands Dagblad.
