Saskia Goldschmidt (1954) gooit het over een andere boeg, zonder ingewikkelde metaforen die de vinger op een veronachtzaamde plek leggen. Haar roman Schokland vertelt over het Groninger leven van alledag, op een boerderij waar in steeds meer muren scheuren verschijnen. Het begint licht episch: met een proloog over seismoloog Mercalli, die het effect van aardbevingen rubriceerde – een medemenselijke tegenhanger van de puur trillingsgerichte schaal van Richter. Daarna zoomt Goldschmidt in op boerderij Schokland, waar in elf maanden in 2017 het familieverhaal van Trijn en haar jongvolwassen dochter Femke verteld wordt. Eerst gaat dat nog op een wat documentaire toon, maar het wordt vanzelf persoonlijk en nabij, wat Schokland ook zal blijven.Lees verder
Reacties van lezers op Schokland
Enkele lezersreacties:
Schrijver Herman Koch: Zowel spannend als ontroerend vanaf de allereerste pagina. Dit is een van die zeldzame boeken waarbij je tijdens het lezen het gevoel krijgt dat het altijd al bestaan heeft. Schokland voelt (en leest) in alles als een nu al klassieke roman.
Schrijver/essayist Louis Stiller: Schokland is ook een plattelandsroman, waarin de personages door omstandigheden worden gedwongen te veranderen. Met prachtige heldinnen en handlangers, tegenstrevers en een wonderlijke personage als Fokko.
Boekhandelaar Ria van Halem (Verkaaik): Afgelopen weekend heb ik het boek in een adem uitgelezen. Wat wist ik weinig van de problematiek en het leven op het Groninger platteland. Goldschmidts roman sleept je mee en hoewel het nergens zwaar wordt voel je gaandeweg de beklemming en hoe mensen murw worden gemaakt door bureaucratie en regels. Haar beschrijvingen van natuur en land zijn bijna poëtisch en zullen vast meer mensen naar Groningen trekken. Voor een groot publiek geschiet, ik ga deze prachtige roman zeker aanbevelen!
Recensie Schokland in Trouw
TROUW – CULTUUR – BOEK VAN DE WEEK, Laura van Baars– 21 oktober 2018
Een roman over de Groningse aardbevingsschade, die toch geloofwaardig blijft
Goldschmidt ambieert veel met deze roman, waarin verhalen van moeder en dochter, oude en nieuwe landbouw, burgerlijke ongehoorzaamheid en opstand, nuchterheid en overgave, plicht en vrije wil samenkomen. In De Hormoonfabriek stelde de auteur het bedrijfsleven aan de kaak, nu is het de overheid(….)
Ondanks haar evidente verontwaardiging, vliegt Goldschmidt niet uit de bocht. Misschien is dit omdat de personages zo gewoontjes in de weer zijn met hun koffie, hun papjes, hun vogels of de hond. Ze vragen weinig van het leven, en ontvangen ook niet veel. Tussen alle verwoestingen aan hun boerderij door, gaan hun dagen voort in het wijdse landschap met de hoge luchten en watervogels(….)
(…)maar de lezer onderdompelen in het oer-Hollandse platteland, dat kan Goldschmidt ook. Bijvoorbeeld als zij Femke, omringd door vogels, op een lange wandeling de rietlanden in stuurt om te ontsnappen aan de benauwende boerderij. Het zijn die subtiele verhaallijnen die ‘Schokland’ niet aan engagement ten onder laten gaan, maar geloofwaardigheid verlenen.
Twitter
Mooi pleidooi van Nelleke Noordervliet voor meer ambivalentie: Ambivalentie kan ons afhelpen van schuld en slachtof… 
