Dennis Boxhoorn schreef in het NRC van 3 augustus over de Olympisch kampioene Sifan Hassan, die de wereld verraste door zich na haar val alsnog voor de finale van de 1.500 meter te plaatsen en die besloot niet aan twee maar aan drie wedstrijden deel te nemen. Dat betekende dat de atlete afgelopen maandag twee keer in actie moest komen: eerst op de 1.500 meter en ’s avonds voor de finale van de 5.000 meter. Volgens de journalist is het bijna gekkenwerk, maar vindt Hassan dat juist mooi.
Vervolgens schrijft Boxhoorn: Chagrijnig kijkt ze, aan de start van de serie van 1.500 meter. Misschien is gefocust beter.
Inderdaad Boxhoorn. Gefocust was zeker beter geweest.
Ik heb nog nooit de gezichtsuitdrukking van een mannelijke atleet aan de start van een van zijn belangrijkste wedstrijden ooit beschreven zien worden als sjaggerijnig. Hoe komt hij erbij om een dergelijke beschrijving te geven? Bedoelt hij werkelijk dat zij, als vrouw, zelfs op een dergelijk moment niet mag vergeten te glimlachen? Is het voor hem zo onverdraaglijk om een vrouw te zien die niet bezig is met hoe ze overkomt, maar alles concentreert op haar prestatie?
En moet ze dan achteraf er toch even aan herinnerd worden, dat ze er sjaggerijnig uitziet als ze zich concentreert?
Het ergste vind ik misschien nog wel dat Boxhoorn zichzelf direct na het opschrijven van die belachelijke beschrijving corrigeert, maar er toch voor kiest om de kwalificatie sjaggerijnig te laten staan. Omdat hij het grappig vond? En is er bij de hele redactie van de NRC nou niemand die het is opgevallen en Dennis erop heeft geweten, dat hij dat eerste zinnetje beter achterwege had kunnen laten? Zodat er staat wat er aan de hand is: dat de atlete gefocust is, zoals een atlete moet zijn aan het begin van een wedstrijd.
Die avond, na het winnen van het Olympisch goud, glimlachte ze wel. Zelfs toen ze door een andere idiote journalist bestookt werd met Snollekebolleke-onzin. Wat mij betreft had ze toen ook niet hoeven glimlachen. Er is niks mis met Sifan Hassan. We mogen haar dankbaar zijn dat ze voor Nederland is uitgekomen. Maar er zijn een aantal Nederlandse journalisten die nog veel moeten leren.