Spontane ontmoetingen

Spontane ontmoetingen worden zeldzaam, net als het band-en garenwinkeltje en de oude schoenlapper in zijn souterrain. Een geslaagd persoon heeft het druk en kan met moeite op een termijn van twee weken een gaatje in de agenda vinden om een afspraak te maken elkaar in levende lijve te treffen. Hoe minder tijd iemand heeft, des te hoger hij op de sociale ladder lijkt te staan.
Een van de weinigen die tegenwoordig nog onaangekondigd voor de deur staan zijn de dames in hun donkerkleurige regenjassen die je vriendelijk doch dringend vragen of je een moment hebt om over Christus te praten. Hoewel ik een voorstander ben van spontane ontmoetingen, vind ik het daar nooit het goeie moment voor. Hij heeft zijn kans wel gehad, na tweeduizend jaar.
Daarnaast is het eigenlijk uitsluitend de freelancer, die nog wel eens onaangekondigd op de bel van een collega zzp’er wil drukken met de vraag of je niet aan koffie toe bent. En in tegenstelling tot hen, die ‘in dienst van’ elkaar treffen bij de instant koffieautomaat waaruit meer gezoete melkpoeder dan koffie komt, zetten wij ons achter een versgemalen cappuccino en nemen het er even goed van.
Ik hecht aan de spontane ontmoeting. Ze leveren dikwijls de leukste gesprekken op, misschien juist omdat je overvallen wordt terwijl je het niet verwacht. Het kan zijn dat je gestoord wordt op het moment dat je de clou van je verhaal schrijft, of juist in grote cirkels om je computer heen draait, zoekend naar het begin voor die nieuwe opdracht. Tegenwoordig kan ik ook heel druk zijn met me zorgen maken over de lege plekken in mijn agenda. Wij freelancers vangen immers de klappen op van de creditcrisis. En van de aswolkcrisis. En van de landencrisis. En vast ook van iedere andere crisis die ons nog gaat overvallen.
En zo zijn het de christenen, de freelancers en de Vutter’s, zij die oud genoeg zijn om nog net gebruik te kunnen maken van ruimhartige en vroegtijdige pensioenregelingen, die de meest actieve beoefenaars zijn van ‘de spontane ontmoetingen.’ Ik had graag tot de Vutters behoord, opdat ik me nooit meer zorgen zou hoeven maken over inkomen, maar bij gebrek aan een daarbij behorende gunstige geboortedatum, prijs ik mij gelukkig dat ik als zzp’er in de gelegenheid ben de ‘spontane ontmoeting’ te kunnen beoefenen. Ik betaal daarvoor graag met de dreiging in de toekomst op een houtje te moeten bijten. Bij een lekkere cappuccino. Alles heeft tenslotte een prijs.