Ik vond recent het gedicht terug dat mijn moeder schreef nadat haar vader een eind aan zijn leven had gemaakt.
Mijn moeder had graag schrijfster willen worden maar voor wat zijzelf wilde, was nooit tijd.
Ze stierf te jong, zesentwintig jaar geleden.
Vandaag is een dag dat ik haar opeens ontzettend mis.
Wat zou het fijn zijn om even een kop thee met haar te drinken.
Ze hield veel van haar vader en ik van haar.
Dit is wat ze schreef:
VADER
18 juli 1881 – 1 juli 1951
Je hebt mijn hart vol met muziek gespeeld,
één groot festijn van tuimelende klank,
en nog als ik Chopin hoor, Debussy of César Franck,
zie ik je, zittend aan de vleugel, afgebeeld.
Op blijde dagen vloog
de snelle vogel van jouw humor rond,
terwijl je flitsend-scherpe geest geen wond
ooit maakte; wel bewoog.
Totdat de donk’re dagen kwamen vol van peilloos leed,
dat loodzwaar en ijskoud zich aan je wezen hechtte
en je verlamde tot je niet meer vechten
kon; maar ach, wat weet
een kind van die tragiek?
Je hebt m’n hart gevuld met je muziek.
Heleen Viehoff
