Saskia Goldschmidt

Schrijver

  • Home
  • Nieuws
  • Agenda
  • Boeken
    • Schokland
      • Schokland bronnen
      • Schokland recensies
      • Schokland reacties
      • Schokland in de Media
      • Schokland Persmap
      • Schokland vertalingen
    • Veel succes met uw enthousiasme
    • Voddenkoningin
      • Bronnen
      • Recensies
      • Reacties
      • Voddenkoningin in de Media
      • Vertalingen
      • Persmap De Voddenkoningin
    • De hormoonfabriek
      • Recensies
      • Reacties
      • Media
      • Vertalingen
      • Hoorspel
      • Persmap De Hormoonfabriek
    • Verplicht gelukkig
      • Recensies
      • Reacties
      • De voorstelling
      • Media
      • Persmap Verplicht gelukkig
  • Ander werk
  • Blog
  • Saskia Goldschmidt
    • Biografie
    • Media
    • Contact
  • English
    • Biography
    • Shocked Earth
    • The Vintage Queen
    • The Hormone Factory
      • Notes from the author
      • Factsheet
      • Praise
      • Translations
    • Obliged to be happy
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Twitter

The toughest guy on the block

8 juni 2011

De vrouw zonder wie ik nooit bestaan had is zaterdag gestorven.
Zij die mijn vader in de oorlog het leven redde, heb ik nooit gezien, maar speelde desondanks een belangrijke rol in mijn jeugd. Haar ‘Dagboek uit BergenBelsen’, in 1965 bij Querido uitgekomen, was bij ons thuis de maat der dingen. Ze was de eerste vrouw van mijn vader en heette Renate Laqueur.
Ze was voor mij een heldin, zonder wie mijn vader niet had overleefd en zonder wie ik dus niet had bestaan.

In 1950 verliet ze mijn vader voor wat ze ‘de liefde van haar leven’ noemde. Ze volgde haar ‘Father figure lover’ naar de Verenigde Staten, en betrok met hem een appartement in Manhattan, waar ze tot op de dag van haar dood gewoond heeft. Ze werkte als secretaresse in een kankerinstituut, studeerde American English Literature en schreef een proefschrift over kampdagboeken. Ze overleefde kanker en een ernstige beschadiging aan haar ruggenwervels, kwam vaak naar Europa en vertelde op Duitse scholen over haar ervaringen in de oorlog.

Toen ik aan mijn boek werkte zocht ik contact met haar; er ontstond een uitgebreide email-correspondentie. Soms belde ik haar. Als negentigjarige zat ze regelmatig drie uur te zwoegen op een mailtje, omdat haar lichaam niet mee wilde werken. ‘You have no idea how clumsy I’m with that damm computer, also my fingers do not obey instructions’ mailde ze me eens. Maar email was haar venster op de buitenwereld en doorzettingsvermogen en wilskracht heeft ze haar hele leven gehad. ‘My aunt’ zei een neefje ooit over haar, ‘is the thoughest guy on the block.’

Toen ze de eerste versie van mijn manuscript las, mailde ze me per ommegaande: ‘ It is an amazing peace of both history and literature. This should be published in English. You need to find a billangual translator, it is a pity I am in such a lousy shape.’ Anders was ze er direct aan begonnen.

Haar grote angst was dat ze op een dag haar appartement zou moeten verlaten en in een bejaardenhuis zou worden gestopt. Ze was van mening dat je niemand die een kamp heeft overleefd dat mag aandoen. Gelukkig is het haar bespaard gebleven.

Zaterdag stierf ze, tweeënnegentig jaar oud. Nog geen twee maanden na Louis Tas, aan wie ik soms haar groeten moest overbrengen. Toen ik haar belde om te vertellen dat hij overleden was, reageerde ze precies zo als acht maanden daarvoor, toen ik haar vertelde dat mijn vader gestorven was. ‘Thanks God,’ zei ze beide keren, ‘no more suffering. It was about time’.

De kans is groot dat haar reactie op haar eigen dood ook zo geweest zou zijn.
Renate Laqueur, Louis Tas en mijn vader. De laatste getuigen die als volwassenen uit BergenBelsen waren teruggekeerd.
In tien maanden tijd zijn ze alle drie gestorven. Een einde aan het gevecht dat leven heet.

Reacties

  1. Mariska ten Den

    2 februari 2014 om 21:32

    Ik heb zojuist haar dagboek voor het eerst uitgelezen. Wat een ingrijpend verhaal en wat fijn om te lezen dat ze zo’n fijn leven na de oorlog heeft opgebouwd en zo waardig oud is geworden. Ik heb veel boeken van kampoverlevenden gelezen, maar wat haar boek zo uniek maakt is dat het een dagboek is. Het is niet naderhand geschreven (behalve het laatste gedeelte dan) maar op het echte moment, en dat voel en ervaar je als lezer. Daardoor komt haar verhaal nog harder binnen. Heel bijzonder… Vriendelijke groet, Mariska

  2. G. Slendebroek

    23 juli 2011 om 08:58

    Beste mevrouw Goldschmidt,

    Allereerst gecondoleerd met uw vader, uw familievriend Louis Tas en uw grote heldin Renate Lacqueur.

    Jaren geleden heb ik het dagboek van mevrouw Lacquer gelezen. Niet 1 keer, maar wel meerdere keren. Het moet inderdaad een bijzondere vrouw zijn geweest. En ik heb mij altijd afgevraagd wat er met haar na Bergen Belsen is gebeurd. Het boek had voor mij dan ook een abrupt einde.

    In haar boek kwam ze bij mij over als een doorzetter. Die zich niet zomaar eronder liet krijgen. En zoals zij schrijft en achteraf ook gebleken is, heeft zij uw vader (Paul, was het toch?) inderdaad door deze duistere periode heengeholpen.

    Ik kan mij voor de geest halen dat ze eventueel voor het Austauschtransport naar Palestina in aanmerking zou komen. Dat ze bij het hek/prikkeldraad heen en weer zat te springen om tekijken wat ze kon doen. Volgens mij sprak ze toen ook Fraulein Slottke, die o.a. met dit transport te maken had en die haar geruststelde dat zij en haar man de volgende keer op de lijst zouden staan.

    Voor mij persoonlijk, heb ik altijd gedacht dat eens over dit kamp een goede film zou moeten komen. Gebasseerd op de boeken van Renate Lacqueur, Louis Tas, Abel J. Herzberg en Clara Asscher-Pinkhof.

    Maar voor nou, wens ik u nogmaals sterkte met de verliezen die u heeft geleden en vind ik het fijn dat ik eindelijk weet wat met haar is gebeurd na de oorlog.

    Groeten,
    Gerjo

    • saskiag

      25 juli 2011 om 07:42

      Geachte heer Slendebroek,

      Hartelijk dank voor uw reactie. Ik vind het mooi om te lezen hoe Renates dagboek al lang geleden en dus anderen, buiten de familie, geraakt heeft en ik ben blij dat u nu weet hoe het haar in haar verdere leven gegaan is. Ook ik heb wel eens gedacht hoe het zou zijn wanneer een film over het kamp gemaakt zou worden maar ik denk niet dat het voor niets nooit gebeurd is. De kitsch ligt toch wel snel op de loer. Ik denk dat het niet mogelijk zal zijn, in beeld te vatten, wat daar gebeurd is….maar misschien vergis ik me.

Saskia Goldschmidt Follow

Writer, translated in VK,France, Germany. Hormone Factory, Vintage Queen,Shocked Earth. Vital in life: humor and compassion.

SaskiaGold
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
roxanevaniperen Roxane van Iperen @roxanevaniperen ·
5 feb

Goed idee van @OscarvanG: iedere dag van de Boekenweek een schrijver mee met Pim Lammers @cpnb? Geen knieval voor heksenjachten.

Reply on Twitter 1622239538213945344 Retweet on Twitter 1622239538213945344 20 Like on Twitter 1622239538213945344 312 Twitter 1622239538213945344
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
jjmdera Jeroen Dera @jjmdera ·
4 feb

Allemaal doen wat Marjolein zegt! Niet alleen als tegengeluid, maar ook omdat het écht goede jeugdpoëzie is. https://twitter.com/JustSlacking/status/1621947632607182850

Marjolein Hordijk @JustSlacking

Ik heb net bij mijn lokale boekhandel de dichtbundel van Pim Lammers gekocht. Dat kun jij ook doen om een tegengeluid te laten horen. Hoe cool zou het zijn als hij op deze manier in de bestseller top60 van @cpnb zou komen! Mijn support heeft hij. 💪

https://libris.nl/dekker-vd-vegt/boek?authortitle=pim-lammers/ik-denk-dat-ik-ontvoerd-ben--9789045127897

Reply on Twitter 1621955344090923010 Retweet on Twitter 1621955344090923010 10 Like on Twitter 1621955344090923010 77 Twitter 1621955344090923010
saskiagold Saskia Goldschmidt @saskiagold ·
5 feb

Dieptreurig dat een schrijver doodsbedreigingen ontvangt naar aanleiding van zijn gedichten en verhalen. Koop zijn werk, lees zijn gedichten voor op scholen, laten we op allerlei manieren duidelijk maken dat een schrijver mag schrijven wat hij of zij of hen wil.

Tzum.info @Tzum_info

Nieuws: Pim Lammers trekt zich na doodsbedreigingen terug als dichter van de Kinderboekenweek 2023 https://www.tzum.info/2023/02/nieuws-pim-lammers-trekt-zich-na-doodsbedreigingen-terug-als-dichter-van-de-kinderboekenweek-2023/

Reply on Twitter 1622102165065015296 Retweet on Twitter 1622102165065015296 Like on Twitter 1622102165065015296 1 Twitter 1622102165065015296
Retweet on Twitter Saskia Goldschmidt Retweeted
liekemarsman lieke marsman @liekemarsman ·
2 feb

maar vertel me nog eens waarom een snelweg bezetten om aandacht te vragen voor fossiele subsidies een slecht idee was

Reply on Twitter 1621059455138816000 Retweet on Twitter 1621059455138816000 412 Like on Twitter 1621059455138816000 1777 Twitter 1621059455138816000
Load More

Translated

Die Vintage Queen La Fabrique des Hormones, Gallimard Die Hormoonfabriek, Protea Boekhuis The Hormone Factory, The Other Press Die Glücksfabrik, DTV Shocked Earth

LEZINGEN

Saskia is aangesloten bij SSS (voor lezingen in boekwinkels en bibliotheken). Belangstelling?
Kijk even bij Contact

Zoeken

Tags

aardbevingen aardbevingsroman Amsterdam boekenbal Dagboek uit Bergen-Belsen Dagboek van een landschap De Hormoonfabriek De hormoonfabriek De Voddenkoningin Die Glücksfabrik filmrechten Film Talents gasbevingen gastschrijverschap gaswinning groningen herdenken Hogeland Jacques Audiard jaren zestig Jodenvervolging La Fabrique d'hormones Laura Dols liefdadigheid natuur Nooit meer slapen Oldenburg Open Book Festival recensie Renata Laqueur Sam Tjioe Schokland South-Africa stoppen met drinken The Hormone Factory Toon Agterberg tweedehands kleding Tweede Wereldoorlog uitgeverij Cossee Verplicht Gelukkig verslaving vintage vogels zestigerjaren Zuid-Afrika

Copyright © 2023 · Colofon