Ik wil graag minimaal vier maanden van uw tijd, maar het kan ook wel een paar maanden uitlopen. Zeker twintig uur per week. Daarvoor levert u ons teksten en bent bereid ze te herschrijven als we dat willen. We spreken af dat u ook teksten van anderen leest en van commentaar voorziet. U belooft eens in de twee weken op redactievergaderingen te verschijnen. Wat een eer dat u mee mag schrijven aan ons project, nietwaar?
O ja, de verdiensten? We werken uitsluitend op royalty-basis. Dus, als het project niet ergens tijdens de lange productiefase sneuvelt, en als we uiteindelijk besluiten de methode ook werkelijk uit te geven, en als we in die drie of vier jaar die er zit tussen uw schrijven en de verkoop van de methode niet al failliet zijn gegaan, dan zult u, inshallah, een klein percentage van de winst ontvangen. Zo doen we dat altijd.
Nee, niet met iedereen. Natuurlijk alleen met de schrijvers. De directeur, de uitgever, de vormgever, de secretaresse, de zetter, de drukker, ze krijgen allemaal direct betaald. Keurig volgens de CAO of volgens hun freelance-contract. Maar schrijvers, nee, daar kunnen we niet aan beginnen. Zoveel risico kunnen we in deze slechte tijden echt niet te nemen.
Goh, u ook niet? U kunt van de lucht niet leven? U weet toch dat u als schrijver geen eisen kunt stellen. Dan had u maar directeur moeten worden. Van een ziekenhuis of een bank. Of van een grote uitgeverij.
