Woorden zijn belangrijk bij het opbouwen van een nieuw bestaan. Ik besloot mijn nieuwe leven een alcoholvrij leven te noemen en geen alcoholloos leven, want dat laatste impliceert verlies en het eerste geeft ruimte. Niet dat het alcoholvrije leven direct gerealiseerd is, de formulering een alcoholvrij leven beschrijft een streven, een doel waarnaar men toe werkt.
In het begin is het hard werken, nooit geweten dat je zo druk kunt zijn met iets niet te doen. Bewustwording van gedrag is de eerste stap naar bevrijding, en elke ochtend begon met een inschatting van de hindernissen die opdoemden aan het eind van de middag en met het formuleren van de manier waarop ik die tegemoet zou treden. Daarbij kwam deelname aan de Ikpasactie van pas. Ikpas is een initiatief om de drinkende medemens bewust te maken van zijn alcoholconsumptie en stelt zijn deelnemers voor de tradionele Vastenperiode, van Aswoensdag tot Paaszondag, alcoholvrij door te brengen. Op de site tal van tips, aanmoedigingen en ervaringen. Ik schreef me in, elke vorm van commitment aan een voorgenomen besluit bekrachtigt immers het voornemen, ik volgde een aantal van hun tips en ik kocht zelfs voor tweevijftig een oerlelijk plastic armbandje, waarschijnlijk voor drie cent gefabriceerd in een gruwelfabriek in China, waarop met witte letters Ikpas stond en ja, ik heb het zes weken lang gedragen. Het armbandje was deels de elektronische enkelband van een gevangene, deels een trouwring. Een nkelband omdat ik me met dat ding beschermde tegen terugval, want als ik met zo’n bandje om een glas wijn in de hand zou nemen, zou ik echt een looser zijn. Dan was ik een wandelende demonstratie van onvermogen. En om nou op een feestje of in het café dat bandje stiekem weg te moffelen, dat was voor mij van een onbestaanbare treurigheid, alsof je een trouwring afdoet als je van plan bent vreemd te gaan. Dat doe je niet. Dus ja, dat verrekte bandje hielp me in die eerste weken om mezelf te leren dat ik op weg was een alcoholvrij mens te worden. Een blauwkous, zoals ik in mijn sombere momenten dacht.
En toen was daar het Boekenbal en ik was er ook nog voor uitgenodigd. Dat is elk jaar maar de vraag, als je geen bestsellerschrijver of BNer bent. Maar in 2016 lag daar een persoonlijke uitnodiging in de bus. Het was de eerste reusachtige vuurproef: alcoholvrij op het grootste Nederlandse literaire zuipfeest, hoe zou me dat afgaan? Het is bijna alsof je als geheelonthouder naar een Oktoberfest gaat, of het Carnaval op een spaatje doet.
Een bekende strategie bij het afleren van ingesleten gedrag is het vermijden van moeilijke situaties, maar nee, veel te blij dat ik uitgenodigd was. En dus ben ik gegaan. Hoe dat was? Daarover volgende keer echt meer.
Voor wie geïnteresseerd is in de Ikpasactie, die begint weer op 1 maart:
Ikpas.nl
Henk van Faassen
Omdat ik met mijn knie van chroomstaal af en toe een moeilijke stap neem kwam ik geheel nuchter, maar struikelend mijn stamcafé binnen.
Daar werd ik ontvangen door de voormalige actrice Nelly V, die een carrière achter de rug heeft. Ze ving mij op en vroeg wat ik wilde drinken. De bardame riep haar toe: Je hebt zeventien witte wijn op, ik schenk je niet meer. Het hondje van Ma F. lag op de stoel waar ik wilde zitten en keek mij veelbetekenend aan.
Henk.
Saskia Goldschmidt
Mooi Henk. Zeventien witte wijn, kijk daarom ben ik op tijd gestopt. Maar wel lief dat ze jou ook een consumptie gunde.