Algemeen Dagblad, 12-04-21
Door: Bibejan Lansink
Het kampverleden van haar vader had ook effect op Saskia: ‘Hij kon zich niet aan ons binden’
‘Kijk maar in het dagboek van Renata. Daar staat alles in.’ Dat was het afgemeten antwoord van haar vader als Saskia Goldschmidt probeerde meer te weten te komen over de verschrikkingen in kamp Bergen-Belsen. Het dagboek van Renata Laqueur, haar vaders eerste vrouw, verschijnt ruim vijftig jaar na de eerste uitgave opnieuw.
Renata had het prachtig gevonden als ze had geweten dat haar getuigenis uit Bergen-Belsen opnieuw wordt uitgebracht, denkt schrijfster Saskia Goldschmidt (66). In de nalatenschap die ze van haar neef kreeg, vond ze een brief aan een uitgever waarin Renata schrijft: ‘Misschien was mijn concentratiekampdagboek wel wereldwijd bekend geworden als ik in Bergen-Belsen gestorven was, in plaats van nog 50 (?) jaar door te leven.’
Ze zou in 2011 overlijden, het jaar dat Saskia Goldschmidt debuteerde met Verplicht gelukkig, over haar Joodse familiegeschiedenis. Tot dat debuut vertelde Saskia Goldschmidt als theatermaker vooral de verhalen van ánderen: voorstellingen over kinderen met een migratieachtergrond bijvoorbeeld. ‘Ik vond het belangrijk dat ook zij zich in een verhaal konden herkennen. Maar ik legde nooit de link met mijn eigen geschiedenis. Mijn verhaal achtte ik niet bijzonder genoeg. Ik had ook nauwelijks specifieke herinneringen aan mijn jeugd.’
Lees het volledige interview met Saskia en bekijk foto’s uit het dagboek op de website van AD
Reageren