80 jaar na de bevrijding: Saskia Goldschmidt laat in persoonlijke bundel zien hoe de oorlog blijft doorwerken in volgende generaties
Kinderen en kleinkinderen doorbreken het stilzwijgen
Nu herdenken steeds vaker neerkomt op het navertellen van geschiedenis, omdat direct betrokkenen zijn overleden, laat deze bundel zien hoe levend en pijnlijk dichtbij die geschiedenis nog is. In Na de oorlog vertellen kinderen en kleinkinderen van overlevenden hoe de oorlog niet ophield in 1945, maar zich verstopte in zwijgende ouders, in onuitgesproken angsten, in een opvoeding waarin verlies altijd op de achtergrond aanwezig was.
. . .
Impact van de oorlog nog altijd voelbaar
Saskia Goldschmidt schreef tien persoonlijke verhalen, waaronder dat van haarzelf. Hierin komen bekende en onbekende kinderen en kleinkinderen aan het woord van mensen die de Holocaust en/of het verzet van dichtbij hebben meegemaakt. Ze vertellen, vaak voor het eerst, welke rol de oorlog nog altijd in hun leven speelt. Het zijn verhalen over de impact van vervolging, uitsluiting en moord op generaties die het zelf niet hebben meegemaakt.
De oorlog mag dan voorbij zijn, de gevolgen zijn dat niet
De bundel maakt voelbaar hoe oorlogen doorwerken — niet alleen in boeken of films, maar in echte mensenlevens. Het herdenken stopt niet op 4 mei om 20.00 uur. Het leeft voort in families, trauma’s, gesprekken — en in verhalen als deze.
Na de Oorlog is ook de naam van de organisatie die deze verhalen levend wil houden, en daarmee antisemitisme, racisme en uitsluiting bespreekbaar maakt. Onder andere op scholen wordt via persoonlijke verhalen kennis over de Holocaust gedeeld.
Juist vandaag, op 4 mei, is dit een herinnering aan waarom we blijven herdenken — en waarom we moeten blijven vertellen.
