Alsof een vrachtauto tegen de gevel op knalde, zo dreunde het huisje waarin ik op het Hogeland van Groningen aan een roman werk. Het was de eerste keer dat ik een aardbeving hoorde en voelde sinds ik anderhalf jaar geleden hier neerstreek. Een gebied vol spectaculaire wolkenlucht, een zompige bodem van klei, dorpjes met bakstenen huisjes, monumentale boerderijen op geïsoleerde wierden, en her en der een pompstation waar gas uit de bodem wordt gehaald.
Het is  dankzij de gasvelden dat ons land zo welvarend is geworden. Er waren indertijd, in 1963 wel een paar mensen die waarschuwden dat je niet ongestraft de bodem leeg kon halen,  maar zij werden honend weggezet als dorpsgekken, als vijanden van de vooruitgang.
Het is misschien wel door de exorbitante welvaart in dit land, dat we, naar mate we rijker werden, ons gevoel voor empathie verloren.
Lees verder