Er rouleert op dit moment een filmpje op internet dat internationaal duizenden opgestoken duimen heeft binnengehaald. Er is op te zien hoe Chris Ulmer, een zesentwintigjarige leerkracht van de Keystone Academy in Jacksonville, Florida, de schooldag in zijn ‘special care class’ begint met het complimenteren van zijn kinderen en met het geven van high fives. Volgens zijn eigen zeggen behaalt hij daarmee verbluffende resultaten, het zelfvertrouwen van de kinderen groeit met reuzenstappen, de sfeer in de klas is sterk verbeterd en de kinderen hebben geleerd  complimenten uit te delen.
Ik kan het waarderen dat Chris Ulmer een voor het onderwijs kennelijk nieuwe weg is ingeslagen en dat hij ontdekt heeft dat het belonen van positief gedrag beter werkt dan het bestraffen van het negatieve. Maar er zit me, bij al dat enthousiasme, wel iets dwars. Het ziet er naar uit dat de onderwijzer het verschil niet kent tussen een compliment geven en goeie feedback. En dat is verdomd jammer. Een compliment is fijn om te krijgen, zoals een massage fijn kan zijn of een tongstrelend stukje mousse de chocolade, maar meer dan dat is het ook niet. Lees verder