Wel of geen uitnodiging voor Het Boekenbal.
Het is de jaarlijks terugkerende martelgang voor iedere schrijver die niet regelmatig op de TV te vinden is. Een uitnodiging geeft het gevoel van erkenning, waar wij schrijvers zo smartelijk naar verlangen. Een uitnodiging betekent dat je er even ‘bij hoort’, in elk geval voor de buitenwacht.
Ik debuteerde vijf jaar geleden, in 2011, en kreeg toen een uitnodiging. De jaren daarop niet, terwijl De Hormoonfabriek in 2013 op de Longlist van de Libris stond, het boek de basis was voor een hoorspel van 25 afleveringen en er diverse vertalingen op stapel stonden. Ik was teleurgesteld. De muffe lucht van miskenning, een domper die meer energie kost dan je jezelf wil toegeven. Twee keer mocht ik mee op een kaart van iemand anders. Want bij onze uitgeverij en verschillende andere, is het regel dat er op het begeerde ‘introducee-kaartje’ dat bij je uitnodiging zit een collega-schrijver of iemand anders van de uitgeverij meegenomen wordt. Dat vind ik een mooie traditie, hoewel het jammer is voor de nieuwsgierige partner.
Dit jaar lag er weer een echte persoonlijke uitnodiging voor mij in de bus. De egoboost bij uitstek.
Toen de uitnodiging kwam had ik mezelf net gecommitteerd aan de GGD-actie: ‘Ik pas’. Veertig dagen zonder alcohol. Het riep twee vragen op. Een Boekenbal zonder alcohol, ga ik dat redden en is dat leuk? Inmiddels kan ik beide vragen met een volmondig JA beantwoorden.
Het begon met de voorpret. Christiaan Weijts schreef in zijn column in De Groene dat alleen debutanten zich iets van de kledingvoorschriften aantrekken. Dat zegt gelukkig meer over Christiaan Weijts dan over de werkelijkheid. Dit jaar waren er veel mensen die alles uit de kast getrokken hebben om zichzelf spectaculair aan te kleden. Wat is er leuker dan in een over-de-topjurk over de rode loper de schouwburg in te lopen.Ik kreeg van Laura Dols een superkitsch Sissi-jurk, en van mijn broer Miguel een groot Lebkuchenhart met Danke erop. Eva Cossee trakteerde de genodigde schrijvers en andere medewerkers uit de Cosseestal op een diner, daarna namen we plaats aan de nachtclubtafeltjes in de grote zaal van de Schouwburg en zagen een geweldig programma met Sven Ratzke en sommige van zijn vrienden (Claron Mc.Fadden en JoeyArias) en daarna begon het laveren, praten, hangen en dansen. En met een Gintonic zonder gin is de pret even groot en ontbreekt de kater de volgende dag.
En nu maar weer aan het werk. The party is over.
Reageren