Enno de Witt schrijft in Boekblad:
Doordat Goldschmidt gebruik kon maken van het zeer zorgvuldig bijgehouden archief – alleen de faxen zijn wat verbleekt – staat het boek vol met hilarische anekdotes en interessante afbeeldingen, maar wat vooral aanspreekt is de rode draad: hoe een alleenstaande moeder met twee kinderen besluit haar passie te volgen en tegendraadse keuzes maakt die vaak op het randje zitten, maar (bijna) altijd goed uitpakken.
(—) Op naar de volgende dertig jaar. En dan graag weer een boek.
Lees verder