Sommige mensen hebben de mazzel aan de kont hangen. Ik ben zo iemand.
Ik doe het leukste werk wat er bestaat: ik schrijf met groot plezier boeken, ik heb vrienden die mijn versies lezen en me behoeden voor blunders, ik heb een uitgever die mijn boeken wil uitgeven, ik heb een fantastische fotograaf als buurman die auteursfoto’s van me maakt en alsof dat allemaal al niet mooi genoeg is, vond ik dankzij dat vermaledijde Facebook, een oude schoolvriend terug.
Lees verder
Het winstmodel en de roerdomp
Om het pretpark Amsterdam te ontvluchten, doe ik het liefst een rondje Waterland, zo vroeg mogelijk. En dus zat ik vanochtend om 7.15 uur op de fiets en was een half uur later op de dijk van Durgerdam. Waterland, het IJselmeer, de dijk, dat is waar ik eigenlijk thuis hoor. Het is mijn landschap, ik hou van de drieledige wijdheid: de weilanden, het water en de lucht. En van de enorme hoeveelheid vogels die er leven. Het is het domein van de grutto’s, kieviten, zilverreigers, scholeksters, kiekendieven, lepelaars. Van ver af hoor je het oorverdovend gekrijs van de meeuwen op de strekdam, die in deze tijd hun kraamkamer is. Ik hou ervan om helemaal alleen op die dijk te fietsen en even te kunnen doen of dit alles is wat er is: het landschap, de vogels, de wind en ik.Lees verder
De gast is koning
Gastschrijver in Oldenburg. Ik zou nu, aan het eind daarvan, net als de jongen uit de reclame voor een uitzendbureau, de toegestroomde medewerkers kunnen toeroepen: het waren drie fantastische dagen! Enkele impressies:
Een stad die niet platgebombardeerd is geweest omdat de toenmalige burgemeester direct gecapituleerd heeft en dus zijn er mooie huizen met balkons en stucwerk, kleurrijk geschilderd en voortuinen waarin wilde klaprozen en lupinen bloeien. Geen zware lucht, de zee is niet al te ver, eb en vloed komen tot in het piepskleine haventje in de rivier. In het gras bij de universiteit zit een zwarte kraai, met een kaal kopje, waardoor hij oogt als een vale gier in miniformaat.Lees verder
Jacques Audiard en De Hormoonfabriek
The filmrights of De Hormoonfabriek, La fabrique d’hormones are sold to Film Talents and Jacques Audiard, the guy who directed Un Prophète and Dheepan, the film that won a Palm d’or last week on the filmfestival of Cannes. Noé Debré and Joachim Schnerf will write the script. Je suis très fière! Lees verder
Alles Waan
Ik was twee weken geleden op de boekpresentatie van Alles Waan, Louis Ferron en het derde rijk, geschreven door Jan Konst. Hij is literatuurwetenschapper en hoogleraar Nederlandse letterkunde aan de Freie Universität Berlin en hij blijkt een even bevlogen verteller als schrijver te zijn. Als een ‘jager’ zoals Konst het zelf noemt, heeft hij zich door het struikgewas van historische geschriften geworsteld, waarbij hem steeds duidelijker werd de Duitslandromans van Ferron veel meer zijn dan een ‘literaire reflectie op het verleden.’ Konst onthult een indrukwekkende hoeveelheid historische bronnen en bewijst dat die ten grondslag liggen aan de Duitslandromans van Ferron. Lees verder
Springen op de duikplank van de werkelijkheid
Ik ben uitgenodigd om in juni drie dagen als gastschrijver in Oldenburg, op het Institut für Niederlandistik, colleges bij te wonen, waarvan een gewijd is aan De Hormoonfabriek en wordt gegeven door een Duitse professor. Verder ben ik een avond te gast in het Literaturbüro, waar ik ga voorlezen en geïnterviewd word voor een algemeen publiek en op de laatste dag is me gevraagd een lezing te geven, gelukkig in het Nederlands, over mijn literatuuropvatting. Dit onderdeel beklemde me enigszins, ik stelde me hoogdravend literatuurwetenschappelijke colleges voor, tot ik bedacht dat ik mijn taak als gastschrijver ook bescheidener kan opvatten. Laat ik maar dicht bij mijn eigen schrijverschap blijven.Lees verder
Het ontstaan van De Voddenkoningin
Het begon met een baljurk. In 2011 had ik, dankzij het verschijnen van mijn debuut, voor het eerst in mijn leven een uitnodiging voor het boekenbal. Laura Dols is een bekende winkel in Amsterdam waar je heen gaat als je een betaalbare baljurk wilt aanschaffen. Maar Laura Dols is niet alleen een winkelnaam, ze is een persoon en zij en ik waren klasgenoten op de lagere school. Als pubers zaten we samen in Paradiso en vergaapten ons aan de jongens van de bands die daar optraden. Na een tijd verloren we elkaar uit het oog. Amsterdam is klein, maar toch kun je er een leven lang wonen zonder elkaar tegen te komen. Tot er een baljurk nodig is….Lees verder
Ode aan Bach
Als atheïst heb ik doorgaans een aversie tegen alles wat er in een kerk gezegd en gedaan wordt, maar er is een uitzondering, en dat is de Matthäus door de Bachvereniging in de grote kerk van Naarden. Het moet in Naarden, vanwege dat kerkorgel en de akoestiek. En omdat het lijdensverhaal dat zich voor ons ontrolt geschilderd staat op de houten dakpanelen, en omdat als het begint het zonlicht door de ramen op het orkest, het publiek en de muren schijnt en het licht dan langzaam afneemt tot het net zo donker is als het verhaal dat gezongen en gespeeld wordt. Lees verder
Bij de ontruiming van de tabakspanden
Met de ontruiming tabakspanden is een van de laatste rafelranden van Amsterdam om zeep geholpen. Een stad heeft plaatsen nodig waar gerotzooid kan worden, daar ontstaan nu eenmaal mooie dingen. Jonas Kooyman en Mirjam Remie vroegen Hugo en Saskia, twee oud krakers, over kraken toen en nu.
Neues aus den Niederlanden
Ik was, op uitnodiging van het Nederlands Letterenfonds, drie dagen te gast in Leipzig, een stad in de ban van boeken. Balsem op de schrijversziel, zoveel mensen in beweging, als vliegen op de stroop, voor boeken en voor strips!
Lees verder